Punkty Informacji Turystycznej są w naszym otoczeniu wtopione jako znaki i konkretne budynki. Być może spacerując po mieście widzicie znak informacyjny z literką “i” i bezwiednie przechodzicie obok, albo zastanawiacie się cóż to takiego.
Obecnie w Polsce funkcjonują Regionalne Centrum Informacji Turystycznej, Lokalne Centrum Informacji Turystycznej Punkt Informacji Turystycznej, Samoobsługowy Punkt Informacji Turystycznej, które mogą otrzymywać gwiazdki (1-4). Ich celem jest przekazywanie informacji, zwłaszcza o lokalnych atrakcjach, zabytkach i wydarzeniach. Większość punktów oferuje materiały informacyjne, mapy płatne i bezpłatne. Dodatkowo pośredniczy w sprzedaży usług okołoturystycznych, pamiątek czy biletów wstępów. Jak było kiedyś?
Zalążki informacji turystycznej datowane są na lata sześćdziesiąte XX wieku, choć pierwsze działania podejmowane były już w okresie dwudziestolecia międzywojennego, kiedy Władysław Orłowicz kierownik komórki ds. turystyki Referatu Turystyki podejmował działania z zakresu ,,propagandy” turystyki, co w późniejszych latach zaowocowało między innymi powstaniem Ligi Popierania Turystyki. Sporadyczne działania o charakterze promocyjnym podejmowały również organizacje takie jak chociażby PTTK (Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze) czy PTT (Polskie Towarzystwo Tatrzańskie), a także niektóre gminy – zwłaszcza uzdrowiska. Nie bagatelny wkład w rozwój informacji wniósł również ,,Orbis” spółka, która w ramach oddziałów, agencji i wydawnictwa propagowała atrakcje i turystykę, a także kształciła kadrę.
Tuż po drugiej wojnie światowej najważniejszym obszarem działania stała się odbudowa kraju. Już w 1960 roku dzięki ustawie z 17 lutego o organizacji spraw i kultury fizycznej powstał nowy urząd centralny – Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki (GKKFiT), który zajmował się informacją i propagandą wydawnictw turystycznych oraz koordynowaniem działań organów i instytucji państwowej. Powołanie Centralnego Ośrodka Informacji Turystycznej związane było również z organizacją jednolitego systemu informacji turystycznej, dzięki czemu zunifikowano między innymi strukturę organizacyjną czy zakres obowiązków. Oprócz COIT (Cenrtralnego Ośrodka Informacji Turystycznej funkcjonowały również wojewódzkie ośrodki informacji turystycznej (WOIT) (podległe wojewódzkim komitetom kultury fizycznej i turystyki), regionalne ośrodki informacji turystycznej (podległe powiatowym lub miejskim komitetom kultury fizycznej i turystyki) oraz punkty informacji turystycznej w biurach podróży, hotelach, domach kultury, muzeach, obiektach sportowych itd. Funkcjonowało 49 WOIT-ów oraz ponad 3000 punktów informacji turystycznej oznaczonych skrótem „it” z kompasem.
Zadania realizowane przez ośrodki nie różniły się zbyt mocno od obecnych – tworzenie bazy turystycznej, koordynacja pracy punktów czy planowanie i realizacja wydawnictw – środki finansowe pochodziły z Centralnego Funduszu Turystyki i Wypoczynku (CFTiW). Od 1977 roku system był kilkukrotnie przekształcany – wkład w rozwój miały lokalne przedsiębiorstwa, ,,Orbis”, a sama struktura organizacyjna ulegała przemianom nie tylko w hierarchii ale również w nazwie i powiązaniach między innymi w Centralny Ośrodek Informacji i Reklamy Turystycznej (COIiRT) podlegał początkowo Zjednoczeniu Gospodarki Turystycznej, zaś następnie Centrali Turystycznej „Orbis”, podporządkowanej Urzędowi Rady Ministrów. Przełom lat 80 i 90 wywrócił dotychczasowy system i wszelkie wypracowane relacje, powiązania prowadząc do wielu likwidacji i kolejnych przekształceń. Rewolucja technologiczna i dostęp do Internetu to czynnik, który na zawsze zmienił tą gałąź turystyki.
COIT przekształcony został w Przedsiębiorstwo Państwowe Polska Agencja Promocji Turystyki (PAPT). Działał on w terenie w oparciu o swoje oddziały, które z czasem, przekształcano w spółki prawa handlowego, jako Regionalne Agencje Promocji Turystyki (RAPT).
Obecny kształt Systemu Informacji Turystycznej jest głęboko związany z powstaniem w 2000 roku Polskiej Organizacji Turystycznej. Nowe oznakowanie, odbudowa i standaryzacja punktów informacji i obsługi ruchu turystycznego jest związana z poprawą jakości i budowaniem marki – dzięki certyfikacji punktów IT. Wykorzystywane są nie tylko tradycyjne kanały dystrybucji takie jak tworzenie publikacji, ale również Internet, e-usługi, Infokioski czy liczne aplikacji. Współpraca odbywa się z regionalnymi organizacjami turystycznymi.
Dostęp do Internetu, GPS często wypiera mapy i przewodniki. Na wyciagnięcie ręki znaleźć można wile informacji. Czy więc Punkty Informacji Turystycznej są potrzebne?
Oto 10 powodów przemawiających za funkcjonowaniem punktów informacji turystycznej.
- Przewodnik i Internet nie zastąpi kontaktu z człowiekiem.
- W rozmowie można spersonalizować ofertę do potrzeb i zainteresowań odwiedzającego.
- Ktoś dobrze znający ofertę miejscowości i okolic szybciej potrafi pomóc i wyselekcjonować atrakcyjne miejsca.
- Tworzone są aktualne bazy danych i rankingi atrakcji miejsc.
- Informowaniu towarzyszy również możliwość zakupu dodatkowych produktów i usług.
- Punkty Informacji Turystycznej często angażują lokalną społeczność.
- W rozmowach z turystami można zainspirować się co do kolejnych produktów, pomysłów do realizacji.
- Prowadzone są statystyki ruchu turystycznego.
- Nie wszyscy mają dostęp do Internetu i potrafią z niego korzystać.
- Prowadzone strony internetowe i media społecznościowe często są rzetelnie przygotowaną skarbnicą wiedzy.
Więcej informacji:
POLSKI SYSTEM INFORMACJI TURYSTYCZNEJ
POLSKA ORGANIZACJA TURSYTYCZNA
Art. finansowany: Społeczne Strategie Rozwoju Turystyki w ramach Rządowego Programu NOWEFIO
